zaczytany

 
Druga część Tuneli oferuje znacznie zwiększoną liczbę bohaterów i wątków. To dobrze, bo ograniczanie się tylko do jednego, dwóch bohaterów trochę ograniczało pierwszą część. A tak to panowie autorzy nakreślili całkiem niezły świat i mają podwaliny pod kolejne części( a jeszcze z 2 są na pewno). A co do samej treści, to główny bohater Will jest strasznie naiwny, co trochę razi. Najprawdopodobniej jednak odziedziczył to po matce, która wierząc praktycznie we wszystko co jej powiedzą, bije synka na głowę :D 
Co ciekawe, bardziej mnie wciągnęły losy ojca Willa. Roztargnionego, ofermowatego i żądnego sławy naukowca. Jego perypetie chociaż krótsze, to jednak wydały mi się bardziej konkretne. Na zakończenie słów kilka o realizmie. Nie ma co liczyć na jakieś naukowe dywagacje, o ile niektóre zwierzątka są prawdopodobne, to brak wzrostu temp im głębiej oraz zmniejszona grawitacja, to już przegięcie :P 
Ale, to przecież książka dla dzieci, więc czego wymagać...