zaczytany

Kontynuując swoją przygodę z audiobookami autorstwa Jo Nesbo znów powróciłem do mojego ulubionego inspektora, Harrego Hole. Pamiętając, że poprzednia część serii "Czerwone gardło" była pierwszą z tak zwanej trylogii norweskiej nie  miałem tym razem problemów z określeniem gdzie będzie się działa akcja powieści. Czy przez to poczułem się zawiedziony? W żadnym razie.

Tym razem Harry zostaje włączony do zespołu pracującego nad niezwykle zuchwałym napadem na bank. Cóż tam ma robić inspektor z wydziału zabójstw? Oczywiście zajmie się zgonem, ponieważ rabuś mimo otrzymania całej gotówki zabija jedną z kasjerek. Harry nie jest jednak w stanie pracować w zespole. I nie dla tego, że praca w grupie nie należy do jego ulubionych. Po prostu naczelnik wydziału napadów to jeden z największych dupków, jakich spotkał w swojej karierze. Dzięki wstawiennictwu znajomego naczelnika tworzy więc wraz z młodą i obiecującą policjantką mini zespół, który może pracować niezależnie. Beate Lenn może być prawdziwym asem w rękawie, ponieważ posiada niecodzienną umiejętność: nigdy nie zapomina twarzy. Czy jest to dar czy przekleństwo przyjdzie jej się dopiero przekonać. Sprawa nie jest prosta, ponieważ zabójca był niesamowicie skrupulatny. Nie zostawił żadnych śladów, co doprowadza wszystkich do szewskiej pasji. Aby zwiększyć swoje szanse, Harry postanawia współpracować z pewnym legendarnym więźniem cygańskiego pochodzenia, który sam zgłosił się do więzienia. Był on znany z równie spektakularnych napadów, a dzięki znajomości w półświatku może być cennym sprzymierzeńcem. 

Zapowiada się ciekawie? No ja myślę, ale to jeszcze nie wszystko. Co jeżeli dodam, że Harry wcale nie stawia tej sprawy na pierwszym miejscu? Bardziej interesuje go sprawa pewnej niespełnionej artystki, która wg policji popełniła samobójstwo. Harry wcale jednak nie uważa, że było to samobójstwo. Dlaczego? Po pierwsze, owa artystka to jego dawna kochanka. Po drugie, spędził z nią ostatni wieczór i prawdopodobnie noc, poprzedzającą tragedię .Po trzecie, obudził się rano z kacem gigantem i z czarną dziurą w pamięci. Oczywiście nie powiadomił o tym swoich kolegów po fachu, co z czasem doprowadza do postawienia go w niezbyt korzystnym świetle. Hole prowadzi dochodznie na włąsną rękę, lecz czuje jakby niewidzialna pętla coraz ciaśniej zaciskała się na jego szyi. 

Nesbo mistrzowsko snuje intrygi. Gdy byłem już przekonany, że wszystko jest jasne, nagle pojawiają się nowe poszlaki i wszystko bierze w łeb. Niczego nie mogłem być pewny i nic nie mogłem założyć z góry. Prawdę mówiąc tylko jeden wątek przewidziałem, natomiast 90% powieści totalnie mnie zaskoczyła. Kontynuacja watków z poprzedniej części też dodała smaczku do całości i sprawiła, że za trzecią część norweskiej trylogii chwycę zapewne szybciej niż się spodziewałem. Podsumowując, "Trzeci klucz" to świetny kryminał, który nie zawiedzie miłośników Jo Nesbo. Jeżeli pragniecie jednak rozpocząć swoją przygodę z jego twórczością, to lepiej rozpocznijcie albo od pierwszej części "Człowiek nietoperz" albo od "Czerwonego gardła" ponieważ stracicie bardzo dużo informacji, które później mogą okazać się cenne.